Kovach.rs

Skromna prizemna kuća na levoj obali Drine u Višegradu, nedaleko od čuvene ćuprije Mehmed paše Sokolovića, u kojoj je detinjstvo proveo Ivo Andrić, godinama je zaključana.

Zarasla u travu i zapuštena, sa spuštenim roletnama, i bespravno izgrađenim stambenim objektom pored nje, zaklonjen je pogled sa prozora sa kojeg je mali Ivo gledao i divio se "mostu kojem ravna nema", doživljava tešku i neobičnu sudbinu.
Naime, Andrić je 1953. godine poklonio Opštini kuću i okućnicu koju mu je ostavila tetka Ana Andrić -Matkovščik.
Samo mesec dana kasnije isti sreski rukovodilac doneo je rešenje o prodaji Andrićeve kuće mašinovođi Muhamedu Ploskiću za tadašnjih 180.000 dinara.
Nakon Andrićeve smrti,1975. godine, Višegrađani su pokušali da otkupe kuću tada već slavnog nobelovca, ali dogovor sa Ploskićevima nije bilo moguće postići, jer je cena za ovako siromašnu opštinu bila prevelika.

Sve što je tadašnja opštinska vlast uspela da uradi jeste da 1976. godine na njen zid stavi malu mermernu ploču, na kojoj piše: "U ovoj kući detinjstvo je proveo nobelovac Ivo Andrić".
Povodom obeležavanja stogodišnjice Andrićevog rođenja Skupština opštine Višegrad donela je, 9. oktobra 1992. godine, odluku o vraćanju kuće u vlasništvo Opštine, ali je ona kasnijim imovinskim zakonima vraćena vlasnicima, Ploskićevoj ćerci koja živi u Đvedskoj.
Rukovodstvo opštine Višegrad je i nakon toga u više navrata pokušalo da od Ploskiće ćerke otkupi kuću, ali mu to, do sada, nije uspelo.
Danas Andrićeva kuća u ulici koja nosi njegovo ime na broju 10, deluje tužno i sablasno. Pred vratima je hrpa neplaćenih računa za struju i telefon, a kuća Nobelovca postala je tužna istina naših Balkanskih zabluda i ljudskih inata.

Jazuk !!!

"a kuća Nobelovca postala je tužna istina naših Balkanskih zabluda i ljudskih inata."

Jarane nemoj zamjeriti... (privatno je privatno bez zabluda i ljudskog inata bez racuna
za nepotrosenu struju i davno odsjecen telefon.Jaro nije bolan zabluda,kamo srece da je to,
a jos manje inat,sto bi i bilo nekako razumljivo,vec jbn gorcina u grlu,praznina u dusi,jbna
sjecanja na uzas,itd... i sto je najcrnje nepoznavanje oprosta).

I na kraju vjerovatno znas kako se ono u bosanskom vilajetu kaze "Alah selamet olsun"