ipak ne znas ni sama kad nemir ude u zivot tvoj odlazi on hladno ostavlja te samu nijemo odlazis k'o poslusno pseto tiho u svoj kut guseci plac u grlu svom po prvi put, po prvi put, po prvi put.
sve te odjednom plasi tad njegov pogled i njegov smijeh javlja se strah drsces kao slomljen prut zar u srcu koje voli jos ima mjesta i za smijeh u casu kad ostavlja se sve po prvi put, po prvi put, po prvi put.
pred njim budi se prosli svijet dal' ozivjece skupa s njim sjecanja ta tvoja javljace se svud dal' ce slabost nekog slatkog trenutka jaca nego on ljubavi nasoj nanijet bol po prvi put, po prvi put, po prvi put.
po prvi put.
|
|